Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ

 

   
 ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ- Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ

 

        Σκοπός αυτού του κειμένου είναι η αναφορά στην έννοια της αυτονομίας των παιδιών και για το πώς μπορούμε ως γονείς να ενθαρρύνουμε τα παιδιά ως προς αυτή την κατεύθυνση.

        Η αυτονομία στα παιδιά είναι σημαντική διότι τα βοηθάει να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους, να εξερευνήσουν το περιβάλλον τους, να επιλέγουν τους φίλους τους, να αυτοεξυπηρετούνται και να έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Απαραίτητη προϋπόθεση για αυτά, είναι η παροχή ευκαιριών και ελευθεριών από τους γονείς. Φυσικά, όλοι οι γονείς θέλουμε να φροντίζουμε και να παρέχουμε στα παιδιά μας το καλύτερο. Η φροντίδα αποτελεί μέρος της γονεϊκότητας και η επιθυμία μας να είμαστε γενναιόδωροι μας ωθεί στο να τους παρέχουμε βοήθεια ακόμα και σε περιπτώσεις που δεν τη χρειάζονται.

·         Πώς μπορούμε να ενισχύσουμε την αυτονομία του παιδιού;

Ø  Θέτουμε σαφή και σταθερά όρια για τα παιδιά από κοινού ως γονείς. Είναι σημαντικό τα όρια να είναι ξεκάθαρα και να τηρούνται, επιδεικνύοντας σεβασμό στη προσωπικότητα του παιδιού και ενισχύοντας το διάλογο. Επίσης, θα ήταν καλό κάθε φορά που θέλετε να θέσετε ένα όριο να εξηγείτε στο παιδί και τον λόγο.

Ø  Η αυστηρή οριοθέτηση δημιουργεί ένα κλίμα με άφθονους κανόνες, υψηλό ποσοστό κριτικής και αρνητικών συναισθημάτων. Η υπερπροστατευτική στάση των γονέων δίνει το μήνυμα στο παιδί ότι δεν μπορεί να καταφέρει κάτι μόνο του αφού πάντα θα υπάρχει κάποιος εκεί για να το κάνει για εκείνο.

Ø  Ενισχύουμε τη σταθερή επικοινωνία με τα παιδιά μας. Παρέχουμε ευκαιρίες ώστε τα ίδια τα παιδιά να μας πουν την άποψή τους και να εμπλακούν στις αποφάσεις που παίρνουμε εκφράζοντας τα συναισθήματά τους. Όταν συμβαίνει μια συμπεριφορά που δεν εγκρίνουμε, εστιάζουμε στην συμπεριφορά αυτή καθαυτή και όχι στη προσωπικότητα του παιδιού, καθώς έτσι «τραυματίζουμε» την αυτοεκτίμησή τους.

Ø  Παρέχουμε ευκαιρίες για να ανάληψη πρωτοβουλιών όπως (να αρχίσουν να μαζεύουν τα ρούχα τους, τα παιχνίδια τους, να διαβάζουν μόνα τους) ανάλογα με την ηλικία των παιδιών. Τα παιδιά που είναι ¨εξαρτημένα¨ από τους γονείς, γίνονται απαιτητικά και ανεύθυνα όταν δεν τους δίνουμε ευκαιρίες να αναλάβουν την ευθύνη.

  ØΝα θυμόμαστε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε πρότυπα που τα παιδιά θαυμάζουν και μιμούνται. Όταν λοιπόν ερχόμαστε αντιμέτωποι με διάφορες προκλήσεις θα ήταν καλό να αναρωτηθούμε για τον εαυτό μας και να δούμε με μια πιο ξεκάθαρη ματιά τη στάση μας.

Ø  Ερωτήσεις που μπορούμε να θέσουμε στον εαυτό μας είναι οι εξής: «Για ποιο λόγο έχω την ανάγκη να κάνω ‘τα πάντα’ για τα παιδιά μου;» «Ποιό είναι το κυρίαρχο συναίσθημα που επικρατεί σε αυτή τη σκέψη; Μήπως φοβάμαι η νιώθω ανασφάλεια;» «Ποια είναι η προσδοκία μου απέναντι στην προστασία των παιδιών μου;» «Μπορώ άραγε να προφυλάξω τα παιδιά μου από τα πάντα;»

Τέλος, να έχουμε στο μυαλό μας πως τα παιδιά τα φέρνουμε στο κόσμο για να ανεξαρτητοποιηθούν και να πάρουν το δρόμο τους. Το καράβι άλλωστε δεν φτιάχνεται για να μείνει στο λιμάνι αλλά για να ταξιδεύει.

Καμινιώτη Νικολέτα- Ψυχολόγος του σχολείου